رستوران Persia و ایرانیان با فرهنگ (شماره یک!!!)
اجازه دهید قبل از طرح موضوع تعارف با خود را کنار بگذاریم. همه ی ما مستحضر هستیم که ما ایرانیان عزیز دارای دو فرهنگ می باشیم. یا به عبارتی فرهنگ ما دو رو دارد: از یک طرف 1ـ پا در مدرنیسم داشته، نه تنها متعصب نیستیم بلکه شیک و پیک می گردیم، آقایان کراوات زده و خانم ها هم در حد ممکن با دامن های کوتاه تر در مجامع هنری و غیر هنری ظاهر می شوند و از این حرفها. از طرف دیگر 2 ـ بخواهی نخواهی هر جا کارمان گیر پیدا می کند دست به «نذر و نیاز» برده، «سفره ابولفضل» بر پا می کنیم. یا هم که برای صرف ثواب کار « آش نذری فاطمه ی زهرا » پخت کرده و در بین در و همسایه ـ البته مسلمان ـ پخش می کنیم. (و اگر ایرانی بهایی، کلیمی ویا مسیحی باشیم، طبیعتا فرهنگ شماره 2 ما مشمول تغییراتی می شود) بحث بر سر بد یا خوب بودن این «دو فرهنگی بودن» یا خودمونی گفته باشیم «دورویی» نیست. (یکی می گفت اتفاقا یک نوع تنوع است!) بحث بر سر این هم نیست که اصلا این دو با هم هم خوانی دارند یا نه. و اصلا قرارهم نیست که من فرهنگ شماره ی 2 ما را به رژیم ایران مرتبط کنم. چرا که قبل از رژیم اسلامی هم مردم ایران هم عاشورا و